Zaterdag 1 juli: Grip

Om kwart over 10 moesten we verzamelen voor de boot naar Grip. Van de camping naar het centrum was 10 minuten wandelen. We waren er natuurlijk al om 10 uur. Ook hier gebruiken ze de handdoekjestechniek, er lagen al tassen op de stoelen 😩. Op een rij van 3 stoelen lagen op 2 stoelen 2 tassen, dus Jaco ging op de vrije stoel zitten. Na 15 minuten arriveerde een ouder echtpaar. Zij hadden alle 3 de stoelen geclaimd. Ook 1 voor hun bagage😹😮. Nou dacht het niet. Zo maak je geen vrienden Jaco😜.

Na 45 minuten varen, met een flinke vaart, waren we op Grip.

We kregen daar een rondleiding van de kapitein. In het één na kleinste kerkje in Noorwegen geweest, een staafkerkje uit 1470, later wel gerestaureerd. Het schip is maar 12 meter lang. Het altaar is ooit gedoneerd door een Nederlandse prinses (Elisabeth) omdat ze gered is op de Noorse zee tijdens een storm in 1515. Het is gemaakt in Utrecht dus een beetje van ‘ons’.

Grip had ook een school maar is nu een café waar ze Svele verkochten. Nu die met boter geproefd, iets minder lekker dan die met de bruine kaas. De huizen zijn niet meer permanent bewoond maar nog wel in familiebezit. Ze worden nu vooral verhuurd aan vakantiegangers.

Er was ook een brandweerkazerne met de kleinste brandweerauto die bestaat. Iedere inwoner was destijds verplicht om te kunnen blussen. Als er brand was of ander gevaar vluchtten ze massaal naar de kerk. Het altaar was belangrijker dan hun huis.

Om 5 voor half 2 luidde de scheepstoeter als teken dat we gingen vertrekken. Een paar uur rondwandelen op Grip was zeker de moeite waard.

Kristiansund is de klipvisstad, dat is gespleten en gezouten kabeljauw die traditioneel wordt gedroogd op de rotsen aan de zee, oftewel stokvis.

De stad bestaat uit 4 eilanden Kirkelandet, Nordlandet, Innlandet en Gomalandet. Gelukkig kun je als voetganger gebruik maken van het pontje Sundbåten die in een paar minuten van eiland naar eiland vaart. Gratis en voor niks, sinds 2019. Voor deze datum moest je wel betalen.

Na 1 voet aan wal gezet te hebben na onze Gripreis, gelijk de pont genomen naar Innlandet. Door Skippergata gebanjerd, dat is de straat met de oudste huizen. Wordt ook wel de Gamlabyen genoemd (de oude stad). Het café was helaas vandaag gesloten dus de volgende pont genomen naar Nordlandet.

In Nordlandet even het kerkje bezocht, maar het was gesloten. Dus weer de volgende pont richting Gomalandet genomen maar hier zijn we niet uitgestapt omdat we daar ‘wonen’. De laatste stop op Kirkelandet zijn we uitgestapt.

In de boekjes stond: “Proef de plaatselijke vis, schaal- en schelpdieren bij Smia Fiskerestaurant maar eens. Dat zit in een pand dat is gebouwd in 1787 en is één van de meest unieke eetgelegenheden van de stad”. Dat hebben we dus gedaan, Janet nam de klipvis en Jaco de walvis. De klipvis was heerlijk, de walvis smaakte naar lever, geen vissmaak. Maar je moet alles een keer proberen om er over mee te kunnen praten.

We waren vroeg aan het eten want later was er geen plaats meer, dus zodoende ook vroeg klaar. Nog een ijsje op de camping gescoord, lekker genietend van het avondzonnetje.

Morgen gaan we deze camping weer verlaten, terug richting zuiden. We hebben nog 4 dagen om in Oslo te komen. Daar hebben we voor 2 nachten een air B and B gereserveerd. Hopelijk blijft het een nachtje droog voor de verandering. Alhoewel we eigenlijk nog liever overdag het zonnetje zien.